من آنَس بِالله اِستوحَشَ
مِنَ النّاس کسی
که با خدا مانوس باشد، از مردم گریزان گردد.  (مسند
الامام العسکری، ص287)

کَفاکَ ادبا تَجنُّبُکَ
ما تَکرهُ مِن
غَیرکَ در مقام ادب همین بس که آنچه برای دیگران نمی پسندی، خود از آن دوری
کنی.  (مسند الامام العسکری، ص288)

ان الوصول الی الله عزوجل
سفر لا یدرک الا بامتطاء اللیل وصول به خداوند عزوجل سفری است که جز با عبادت در شب حاصل نگردد.  )مسند الامام العسکری، ص290)

لَیسَ مِنَ الاَدَبِ اِظهارِ الفَرَح عِندَ المَحزونِ  اظهار شادی نزد غمدیده، از بی ادبی است.  (تحف
العقول، ص489) 

عَلامَهُ  الاْیمانِ
خَمْسٌ: التَّخَتُّمُ بِالْیَمینِ، وَ صَلاهُ  الإحْدی وَ خَمْسینَ،
وَالْجَهْرُ بِبِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم، وَ تَعْفیرُ الْجَبین، وَ
زِیارَهُ الاْرْبَعینَعلامت و نشانه ایمان پنج چیز است: انگشتر به دست راست داشتن، خواندن
پنجاه و یک رکعت نماز (واجب و مستحبّ)، خواندن "بسم الله الرّحمن
الرّحیم" را (در نماز ظهر و عصر) با صدای بلند، پیشانی را ـ در حال سجده ـ
روی خاک نهادن، زیارت اربعین امام حسین(علیه السلام) خواندن.   

خَصْلَتانِ لَیْسَ فَوْقَهُما
شَیْءٌ: الاْیمانُ بِاللهِ، وَنَفْعُ الاْخْوانِدو خصلت و حالتی که والاتر از آن دو چیز نمی باشد
عبارتند از: ایمان و اعتقاد به خداوند، نفع رساندن به دوستان و آشنایان.

قُولُوا لِلنّاسِ
حُسْناً، مُؤْمِنُهُمْ وَ مُخالِفُهُمْ، أمَّا الْمُؤْمِنُونَ فَیَبْسِطُ لَهُمْ
وَجْهَهُ، وَ أمَّا الْمُخالِفُونَ فَیُکَلِّمُهُمْ بِالْمُداراهِ 
لاِجْتِذابِهِمْ إلَی الاْیِمانِ با دوست و دشمن خوش گفتار و خوش برخورد باشید، امّا با دوستان مؤمن
به عنوان یک وظیفه که باید همیشه نسبت به یکدیگر با چهره ای شاداب برخورد نمایند،
امّا نسبت به مخالفین به جهت مدارا و جذب به اسلام و احکام آن. 

اللِّحاقُ بِمَنْ تَرْجُو
خَیْرٌ مِنَ المُقامِ مَعَ مَنْ لا تَأْمَّنُ شَرَّهُتداوم دوستی و معاشرت با کسی که احتمال دارد سودی
برایت داشته باشد، بهتر است از کسی که محتمل است شرّ ـ جانی، مالی، دینی و... ـ
برایت داشته باشد. 
  إنَّ
مُداراهَ  أَعْداءِاللهِ مِنْ أفْضَلِ صَدَقَهِ  الْمَرْءِ عَلی
نَفْسِهِ و إخْوانِهِمدارا و سازش با دشمنان خدا ـ و دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) در
حال تقیّه ـ بهتر است
از هر نوع صدقه ای که انسان برای خود بپردازد.    

مِنَ الْفَواقِرِ الّتی
تَقْصِمُ الظَّهْرَ جارٌ إنْ رأی حَسَنَهً  أطْفَأها وَ إنْ رَأی
سَیِّئَهً  أفْشاها.  یکی از مصائب و ناراحتی های کمرشکن، همسایه ای است که اگر به او  احسان و خدمتی شود آن را پنهان و مخفی دارد و
اگر ناراحتی و اذیّتی متوجّه اش گردد آن را علنی و آشکار سازد. 

قالَ (علیه السلام)
لِشیعَتِهِ: أوُصیکُمْ بِتَقْوَی اللهِ وَالْوَرَعِ فی دینِکُمْ وَالاْجْتِهادِ
لِلّهِ، وَ صِدْقِ الْحَدیثِ، وَأداءِ الاْمانَهِ  إلی مَنِ ائْتَمَنَکِمْ
مِنْ بِرٍّ أوْ فاجِر، وِطُولِ السُّجُودِ، وَحُسْنِ الْجَوارِبه شیعیان و دوستان
خود  تقوای الهی را پیشه کنید و در امور دین ورع داشته باشید، در تقرّب به
خداوند کوشا باشید و در صحبت ها صداقت نشان دهید، هرکس امانتی را نزد شما نهاد آن
را سالم تحویلش دهید، سجده های خود را در مقابل خداوند طولانی کنید و به همسایگان
خوش رفتاری و نیکی نمائید. مَنْ تَواضَعَ فِی الدُّنْیا لاِخْوانِهِ فَهُوَ
عِنْدَ اللهِ مِنْ الصِدّیقینَ، وَمِنْ شیعَهِ  علیِّ بْنِ أبی طالِب (علیه
السلام)حَقّاً هرکس در دنیا در مقابل دوستان و هم نوعان خود متواضع و فروتنی نماید،
در پیشگاه خداوند در زُمره صِدّیقین و از شیعیان امام علیّ (علیه السلام) خواهد
بود. 

إنَّهُ یُکْتَبُ لِحُمَّی
الرُّبْعِ عَلی وَرَقَه  وَ یُعَلِّقُها عَلَی الْمَحْمُومِ: «یا نارُکُونی
بَرْداً...» فَإنَّهُ یَبْرَءُ بِإذْنِ اللهِ کسی که ناراحتی تب و لرز دارد، این آیه شریفه قرآن
در سوره أنبیاء، آیه را روی کاغذی بنویسید و بر گردن او آویزان نمائید تا با إذن
خداوند متعال بهبود یابد.   

أکْثِرُوا ذِکْرَ اللهِ
وَ ذِکْرَ الْمَوْتِ، وَ تَلاوَهَ  الْقُرْآنِ، وَالصَّلاهَ  عَلی
النَّبیِّ (صلی الله علیه وآله وسلم)، فَإنَّ الصَّلاهَ  عَلی رَسُولِ اللهِ
عَشْرُ حَسَنات ذکر و یاد خداوند متعال، مرگ و حالات   آن، تلاوت و تدبّر قرآن; و نیز صلوات و درود فرستاد
بر حضرت رسول ـ و اهل بیتش (علیهم السلام) ـ را زیاد و به طور مکرّر انجام دهید،
همانا پاداش صلوات بر آن ها، ده حسنه و ثواب می باشد. 

إنَّکُمْ فی آجالِ
مَنْقُوصَه  وَأیّام  مَعْدُودَه وَالْمَوْتُ یَأتی بَغْتَهً مَنْ یَزْرَعُ شَرّاً
یَحْصَدُ نِدامَهً همانا شما انسان ها در یک مدّت و مهلت کوتاهی به
سر می برید که مدّت زمان آن حساب شده و معیّن می باشد و مرگ، ناگهان و بدون اطلاع
قبلی وارد می شود و شخص را می رباید، پس متوجّه باشید که هرکس هر مقدار در عبادت و
بندگی و انجام کارهای نیک تلاش کند فردای قیامت ـ غبطه می خورد که چرا بیشتر انجام
نداده است و کسی که کار خلاف و
گناه انجام دهد پشیمان و سرافکنده خواهد بود.